Μέντα

Είδος αρωματικού θάμνου με ευωδιαστά άνθη.

Ιστορία
Το όνομα μέντα προέρχεται απο το αρχαίο ελληνικό "μίνθη" και απο το λατινικό "mentha". Χρησιμοποιείτο στη μαγειρική, στην οινοποιεία και στην αρωματοποιεία. Οι αρχαίοι έλληνες έτριβαν τα τραπέζια με μέντα πρίν απο κάθε γεύμα και αρωμάτιζαν το νερό του μπάνιου με τα φύλλα της. Τον 6ο αιώνα τη χρησιμοποιούσαν για να καθαρίζουν τα δόντια τους και σαν αποσμητικό στόματος. Πολλές αραβικές φυλές έδιναν μεγάλες ποσότητες ροφημάτων μέντας στους άνδρες για τη διεγερτική της ιδιότητα.

Μαγειρική-Χρήσεις

Τα φρέσκα ή και τα αποξηραμένα φύλλα έχουν μία γλυκιά μυρωδιά και ευχάριστο άρωμα. Χρησιμοποιούνται σε αφεψήματα, ζελέ, σιρόπια, καραμέλες και παγωτά. Η κουζίνα της Μέσης ανατολής βάζει φύλλα μέντας σε πιάτα με αρνί, ενώ οι Βρετανοί και οι Αμερικάνοι φτιάχνουν ζελέ και σάλτσα μέντας για πιάτα κρεατικών. Οι περισσότερες χώρες τη Β. Αφρικής χρησιμοποιούν τη μέντα για τη παρασκευή τσαγιών.

Διάφορα οινοπνευματώδη ποτά συμπεριλαμβάνουν φύλλα μέντας για άρωμα ή για διακόσμηση, υπάρχουν και λικέρ με βάση τη μέντα.

Λόγω της δροσερής της γεύσης, η μέντα χρησιμοποιείται σε τσίκλες, οδοντόκρεμες, γλυφιτζούρια, καθώς και στη παρασκευή σοκολάτας.

Λέγεται και Φλισκούνι
Mint - Menta piperita