Γλυκά κουταλιού

Παραδοσιακός τρόπος συντήρησης φρούτων εποχής. Ολων των ειδών τα φρούτα ζαχαρώνονται και φυλάσσονται σε γυάλινα δοχεία για να καταναλώνονται όλο το χρόνο.

Γίνονται με ζάχαρη στην οποία προσθέτουν χυμό λεμονιού ώστε να δέσει το σιρόπι και να μην ζαχαρώσει.

Αποκαλούνται "του κουταλιού", επειδή τα σερβίριζαν μέσα σε ένα κουταλάκι. Ηταν συνήθεια να βγαίνει ένας μεγάλος δίσκος στους καλεσμένους ο οποίος είχε στη μέση ένα μεγάλο μπώλ με τα σιροπιασμένα φρούτα, πολλά μικρά κουταλάκια, πιατάκια και πετσετάκια. Οι καλεσμένοι έπαιρναν με το κουταλάκι απο λίγο γλυκό, το έβαζαν στο πιατάκι που τους έδιναν μαζί, και το έτρωγαν. Μετά ο δίσκος πήγαινε στον επόμενο καλεσμένο.

Ιστορία

Η ιδέα διατήρησης φρούτων καθ όλο το έτος είναι πολύ παλιά. Απο την αρχαιότητα προσπαθούσαν να τα διατηρούν όλο και για περισσότερο χρονικό διάστημα, είτε στεγνώνοντάς τα στον ήλιο (λιαστά), είτε τα έβραζαν στους χυμούς τους και μετά φύλαγαν μέσα σε σιρόπι, είτε τα έκαναν μαρμελάδες. Παλιά έβαζαν ασβέστη στα γλυκά για να γίνουν πιο τραγανά, άλλες φορές χρησιμοποιούσαν μεγάλες ποσότητες μούστου, μελιού ή πετιμέζι για να διατηρούν τα σταφύλια, μήλα, το κυδώνι κλπ. .

Είδη γλυκών του κουταλιού

Ολα σχεδόν τα φρούτα γίνονται γλυκά, τα νεράντζια (η φλούδα όταν είναι ώριμα, ολόκληρα όταν είναι μικρά και πράσινα), τα βερίκοκα (λέγονται και καϊσι γλυκό), τα σταφύλια, κεράσια, βύσινα (αφού αφαιρεθούν τα κουκούτσια), τα πορτοκάλια, λεμόνια, περγαμόντο, κυδώνι (μόνο η φλούδα τους κομμένη σε λωρίδες ή κομμάτια), τα μήλα, τα σύκα, οι φράουλες, οι χουρμάδες. Μερικά είναι ασυνήθιστα, όπως η φλούδα του καρπουζιού, οι λεμονανθοί, τα ροδοπέταλα.
Αλλα είδη που γίνονται του κουταλιού είναι ορισμένα λαχανικά, όπως οι μελιτζάνες (μικρό μελιτζανάκι) , τα καρότα, οι τοματούλες, κάποιοι ξηροί καρποί, τα καρύδια, τα κάστανα.

Spoon sweets