Είδος πίτας απο φύλλο κρούστας με γλυκιά ή αλμυρή γέμιση. Το φύλλο παρασκευάζεται απο αλεύρι, λάδι και φυτικό βούτυρο. Η μοναδικότητα της μπουγάτσας έγκειται στη ποιότητα του φύλλου που πρέπει να γίνει τόσο λεπτό "σαν αέρας".
Στα παραδοσιακά εργαστήρια όλα γίνονται με το χέρι, πλάθεται η ζύμη σε μπαλλάκια, αλείφονται με λάδι και βούτυρο, μένουν λίγες ώρες ώστε να φουσκώσουν και μετά ανοίγονται σε πολύ λεπτά φύλλα μήκους και 1 μέτρο, πάχους μερικών εκατοστών. Οταν το φύλλο λεπτύνει αρκετά γεμίζεται με τη γλυκιά ή αλμυρή κρέμα.
Στα παραδοσιακά εργαστήρια όλα γίνονται με το χέρι, πλάθεται η ζύμη σε μπαλλάκια, αλείφονται με λάδι και βούτυρο, μένουν λίγες ώρες ώστε να φουσκώσουν και μετά ανοίγονται σε πολύ λεπτά φύλλα μήκους και 1 μέτρο, πάχους μερικών εκατοστών. Οταν το φύλλο λεπτύνει αρκετά γεμίζεται με τη γλυκιά ή αλμυρή κρέμα.
Ιστορία
Η μπουγάτσα εμφανίσθηκε στη Κωνσταντινούπολη, την εποχή του Βυζαντίου, μία περιοχή με μεγάλη παράδοση στα γλυκά του ταψιού και στις πίτες. Τότε υπήρχαν 2 φούρνοι που παρασκεύαζαν "μπουγάτσα κουρού", "κιγμαλί" δηλαδή μπουγάτσα με κιμά, "πεϊνιρλί" μπουγάτσα με τυρίκαι "σαντέ μπουγάτσα" πασπαλισμένη με ζάχαρη άχνη. Ακόμη και μετά την Αλωση της Κωνσταντινουπόλεως, η μπουγάτσα συνέχισε να παρασκευάζεται.
Στην αρχή ονομαζόταν "πογάτσα" ή "μπογάτσα" απο τους Βυζαντινούς, παράφραση της ιταλικής λέξης "foccacia". Οι Οθωμανοί την έλεγαν "Bugatsa" (μπουγκάτσα)".
Σήμερα όμως, ενώ στην Ελλάδα έχει επικρατήσει η παραδοσιακή της μορφή ( αν και το ζύμωμα γίνεται με ηλεκτρικό ζυμωτήρι), η "μπουγκάτσα " στη Τουρκία σημαίνει ένα πλήθος απο διαφορετικές πίτες, ή φαγητά πολλά εκ των οποίων δεν είναι με ζύμη αλλά απλά μαγειρεμένα.
Η μπουγάτσα διαδόθηκε στην Ελλάδα απο τους πρόσφυγες της Μικράς Ασίας, οι περισσότεροι των οποίων εγκαταστάθηκαν στη Θράκη και στη Μακεδονία κυρίως αλλά και κάποιοι πιο νότια, όπως στη Θεσσαλία. Τα πρώτα χρόνια απο το 1922 έως και το 1945 οι πρόσφυγες αντιμετώπισαν πολύ αντίξοες συνθήκες. Παρόλλα αυτά οι τεχνίτες της μπουγάτσας κατάφεραν να τις διαδώσουν στο κόσμο που δεν τις είχε δοκιμάσει μέχρι τότε, κάνοντας το επάγγελμα του πλανόδιου πωλητή μπουγάτσας στους δρόμους της Β. Ελλάδας. Τελικά, το 1950 κατάφεραν να εξασκήσουν το επάγγελμά τους και επίσημα, ανοίγοντας στις Σέρρες το πρώτο μπουγατσοπωλείο.
Στην αρχή ονομαζόταν "πογάτσα" ή "μπογάτσα" απο τους Βυζαντινούς, παράφραση της ιταλικής λέξης "foccacia". Οι Οθωμανοί την έλεγαν "Bugatsa" (μπουγκάτσα)".
Σήμερα όμως, ενώ στην Ελλάδα έχει επικρατήσει η παραδοσιακή της μορφή ( αν και το ζύμωμα γίνεται με ηλεκτρικό ζυμωτήρι), η "μπουγκάτσα " στη Τουρκία σημαίνει ένα πλήθος απο διαφορετικές πίτες, ή φαγητά πολλά εκ των οποίων δεν είναι με ζύμη αλλά απλά μαγειρεμένα.
Η μπουγάτσα διαδόθηκε στην Ελλάδα απο τους πρόσφυγες της Μικράς Ασίας, οι περισσότεροι των οποίων εγκαταστάθηκαν στη Θράκη και στη Μακεδονία κυρίως αλλά και κάποιοι πιο νότια, όπως στη Θεσσαλία. Τα πρώτα χρόνια απο το 1922 έως και το 1945 οι πρόσφυγες αντιμετώπισαν πολύ αντίξοες συνθήκες. Παρόλλα αυτά οι τεχνίτες της μπουγάτσας κατάφεραν να τις διαδώσουν στο κόσμο που δεν τις είχε δοκιμάσει μέχρι τότε, κάνοντας το επάγγελμα του πλανόδιου πωλητή μπουγάτσας στους δρόμους της Β. Ελλάδας. Τελικά, το 1950 κατάφεραν να εξασκήσουν το επάγγελμά τους και επίσημα, ανοίγοντας στις Σέρρες το πρώτο μπουγατσοπωλείο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου