Σουβλάκι

Είδος ορεκτικού όπου κομμάτια ψημένου κρέατος, τυλίγονται σε μία πίτα μαζί με λαχανικά και αρωματικά. Το κρέας μπορεί να είναι μοσχαρίσιο, αρνίσιο, χοιρινό, κοτόπουλο κομμένο σε κυβάκια, ή σε μικρά κομμάτια τόσο ώστε να μπαίνουν άνετα στο στόμα σαν μπουκιές. Επίσης μπορεί να είναι απο κιμά ή απο λουκάνικο. Ετσι το ψημένο κρέας τοποθετείται στη μέση μιας πίτας και συνοδεύεται απο κομμάτια ντομάτας, κρεμμυδιών και σάλτα τζατζίκι. Η πίτα τυλίγεται και προσφέρεται στον αγοραστή. Το σουβλάκι πωλείται απο ειδικά καταστήματα τα "σουβλατζίδικα" και θεωρείται γρήγορο φαγητό.
Μία παραλαγή είναι το Καλαμάκι, όπου τα κομμάτια του κρέατος σουβλίζονται σε ξυλάκια για να ψηθούν στα κάρβουνα και μετά πωλούνται στο πελάτη μαζί με μία φέτα ψρυγανισμένου ψωμιού.
Εκτός απο το απλό σουβλάκι που τρώγεται στο χέρι, πολλά εστιατόρια σερβίρουν σουβλάκι σε μερίδα. Εκεί τα κομμάτια του κρέατος είναι μεγαλύτερα, η σούβλα μεταλλική και συνοδεύονται απο σαλάτα, πατάτες τηγανιτές πιπεριές, ντομάτες και κάποια σάλτσα.

Ιστορία
Η ιδέα του ψημένου και σουβλιστού κρέατος στα κάρβουνα είναι πολύ παλιά, ο Ομηρος αναφέρει τον Αχιλλέα να ετοιμάζει ένα είδος κοντοσούβλι, ενώ το 170 π. Χ. ο Ηγήσσιπος στο βιβλίο του περί μαγειρικής αναφέρει τον "κάνδαυλο" που είναι κάτι σαν τυλιχτό σουβλάκι, με κομμάτια κρέατος, λαχανικών και πίτας. Οι Ρωμαίοι έτρωγαν ένα σουβλάκι με εντόσθιο και στο Βυζάντιο, πλανόδιοι πωλητές προσέφεραν κομμάτια κρέατος τυλιγμένα σε πίτες. Μετά τη Μικρασιατική καταστροφή, πρόσφυγες άρχισαν να πωλούν σουβλάκι με πίτα σε προσφυγικές περιοχές, κάτι που συνεχίστηκε έως και τη δεκαετία του '50.

Στο παρελθόν πωλείτο στα πανηγύρια, σε υπαίθριες αγορές σαν μικρό κολατσιό.