Κλασσική γαλλική κουζίνα

Ονομάζεται και κουζίνα της μπουρζουαζίας. Περιλαμβάνει κλασσικά πιάτα απ' ολες τις περιοχές της Γαλλίας. Η κουζίνα αυτή ξεχωρίζει για τη δημιουργiκότητά της καθώς και για τα υψηλής ποιότητας υλικά τα οποία δίνουν μία πλούσια γεύση και ιδιαίτερη αισθητική στο τελικό αποτέλεσμα. Είναι μία λιπαρή κουζίνα, όπου κατά τη διάρκεια της παρασκευής των

εδεσμάτων χρησιμοποιούνται υλικά, όπως το βούτυρο, η μαγιονέζα και η κρέμα γάλακτος, απλόχερα. Ελάχιστη είναι η ποσότητα σε ελαιόλαδο, περισσότερο ενδιααφέρον υπάρχει πρός το ηλιέλαιο και φιστικέλαιο.

Η κλασσική γαλλική κουζίνα έχει γίνει πασίγνωστη για τα ορεκτικά της, όπως τα περίφημα "φουά γκρά"(βλέπε ορισμό), τη μεγάλη ποικιλία τυριών ανά περιοχή, τα διεθνούς φήμης "σουφλέ" (βλέπε ορισμό) και απο κρεατικά, πάπιες, χήνες, γαλοπούλες, μοσχάρια και χοιρινά με τα γνωστά "κασουλέ"(βλέπε ορισμό), "κόκ ω βέν"(βλέπε ορισμό), μοσχάρι "bourguignon" κ.ά. Οι γαλλικές πίτες/τάρτες τύπου "Quiche" και η μηλόπιτες με σαντιγί ή παγωτό έχουν τεράστια απήχηση μαζί με τα γαλλικά γλυκά όπως η Μούς σοκολά. Η φυτοφαγία, γενικά δεν είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη σε αυτή τη κουζίνα παρότι υπάρχουν ωραία πιατα με λαχανικά και μανιτάρια (τρούφες).

Συνοδός σε όλα τα φαγητά είναι το κρασί και οι ποικιλίες του ανάλογα με τη περιοχή όπως το Μπορντό (Bordeaux), η Σαμπάνια (Champagne), το Μερλό (Merlot) κ.λ.π.

Ιστορία

Η πρώτη εμφάνιση κλασσικής γαλλικής κουζίνας φέρεται να ήταν το 16 αιώνα. Η προερχόμενη απο την Ιταλία Αικατερίνη των Μεδίκων, όταν παντρεύτηκε τον Ερρίκο Β της Γαλλίας, έφερε μαζί της ολόκληρη ακολουθία απο Φλωρεντινούς μαγείρους της αναγεννησιακής μαγειρικής - ικανοί να φτιάξουν εντυπωσιακά πιάτα τόσο κρεατικών όσο και μανιταριών (τρούφες), λαχανικών (καρδιές αγκινάρας), γλυκών (σαμπαγιόν και μακαρόν), ώστε να εξευγενιστεί το γαλλικό τραπέζι. Πέρα απο τις γεύσεις εισήγαγε το στολισμό του τραπεζιού με ασημένια αντικείμενα, κηροπήγια, κρύσταλλα, κεντημένα τραπεζομάντηλα, ζωγραφιστά πιάτα.
Την εποχή των Λουδοβίκων, οι μέθοδοι εξευγενίσθηκαν, μπήκε περισσότερη ευταξία στα φαγητά, καθαριότητα στη κουζίνα, κομψότητα στις εμφάνιση καθώς και εκλεπτυσμένο σερβίρισμα. Στη προεπαναστατική περίοδο που οι σέφ που ετοίμαζαν θαυμάσια εδέσματα για τα την αριστοκρατία άλλαξαν ζωή και όσοι γλύτωσαν τη λαιμητόμο, εργάστηκαν σε εστιατόρια σε όλες τις περιοχές της Γής εκπαιδεύοντας και προωθώντας τη μαγειρική τέχνη της Γαλλίας ώστε να αποκτήσει διεθνή φήμη.


Η κλασσική γαλλική κουζίνα κατάφερε να εξασφαλίσει το προβάδισμα στο διεθνή γαστρονομικό χάρτη. Η μαγειρική ορολογία υιοθετήθηκε απο όλους τους λαούς, μαζί με συγκεκριμμένες γαλλικές λέξεις π.χ. "μενού", "μέτρ"που αντικατέστησαν τις δικές τους ή παρέμειναν "λέξεις χωρίς μετάφραση".