Ρούμι

Είδος οινοπνευματώδους ποτού που παράγεται με απόσταξη των χυμών του ζαχαροκάλαμου χωρίς προσθήκη άλλων ουσιών.Μετά μπαίνει σε βαρέλια απο βαλανιδιά και παλαιώνεται για 3 χρόνια.
Υπάρχει άσπρο και κίτρινο ανάλογα με βαθμό παλαίωσής του. Το λευκό ρούμι έχει βάση τη μελάσσα, λέγεται "βιομηχανικό" και προκύπτει απο τα απομεινάρια των ζαχαρότευτλων. Εχει βαθμό αλκοόλ 65-95%.
Το κίτρινο ρούμι (rhum agricole) παράγεται απο το χυμό των ζαχαροκάλαμων. Εχει αρώματα μήλου, γλυκάνισου, βιολέτα και λιπαρή υφή. Μετά την απόσταξη ο βαθμός αλκοόλ είναι 65-75%. Παλαιώνεται σε δρύϊνα βαρέλια για 1-3 χρόνια. Περιέχει καραμελόχρωμα και είναι πιο γλυκό.

Υπάρχουν εκείνα τα ρούμι που παράγονται στη Κούβα, Αϊτή, Πουέρτο Ρίκο και Αγιο Δομίνικο και θεωρούνται "ελαφρά", ενώ εκείνα που παράγονται στην Ιαμαϊκή, στη Μαρτινίκα και Μπαρμπέιντος είναι τα "βαριά".

Ιστορία

Ο Χριστόφορος Κολόμβος, το 1493, έφερε στο νησί Ισπανιόλα (τη σημερινή Αϊτή και Άγιο Δομίνικο), φυτά ζαχαροκάλαμου από τα Κανάρια Νησιά. Οι Ισπανοί και Πορτογάλοι κατακτητές άρχισαν να καλλιεργούν ζαχαροκάλαμο στο Μεξικό, στο Περού και στη Βραζιλία. Οι Αγγλοι συνέβαλαν στη παραγωγή, εξαπλώνοντάς το στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ, όπου απ' εκεί κατέληξε στη Κούβα.
Το ρούμι έγινε το ποτό των ναυτικών. Οταν ο βρετανικός Βασιλικός στόλος κατέκτησε τη Τζαμάϊκα ενώ έπιναν "μπράντι"(βλέπε ορισμό) ως τότε, το άλλαξε σε ρούμι. Στην αρχή το χρησιμοποιούσαν σαν απολυμαντικό νερού, που το φύλαγαν στα βαρέλια για να το πίνουν στο ταξείδι. Αργότερα το έπιναν σκέτο για να καταπολεμούν τη κούραση, την ανία, τη μελαγχολία των μακρινών ταξιδειών.

Σήμερα υπάρχουν χιλιάδες ετικέτες και είδη ρούμι, καθώς και κοκτέηλς που το περιέχουν.