Τεχνική καπνίσματος

Μέθοδος συντήρησης των τροφίμων. Κρεμούσαν το προϊόν, που θα μπορούσε να ήταν κρέας, ψάρι ή και τυρί, μέσα στο τζάκι ή επάνω απο συσκευές καπνίσματος ανάβοντας απο κάτω τους χλωρά ξύλα μαζί με αρωματικά φυτά για να παραχθεί πυκνός καπνός. Τα προϊόντα που καπνίζονταν έμεναν εκτεθειμένα στο καπνό για κάποιες ώρες ή ημέρες, μέχρι να "ψηθούν" και να αποκτήσουν σκούρο καφέ χρώμα και σφιχτή υφή.

Πέρα απο αυτή τη μέθοδο υπάρχει και η ψυχρή, όπου διατηρούσαν τη θερμοκρασία της τροφής σε επίπεδα ζεστού δωματίου ώστε να παραμείνει "ωμή" αλλά να βελτιωθεί η γεύση της. Η διαδικασία αυτή γινόταν συνήθως στο σπίτι. 

Τα ξύλα επίσης έπαιζαν μεγάλο ρόλο στο κάπνισμα των τροφών και συντελούσε στη προσθήκη αρώματος και γεύσης. Στην Ευρώπη χρησιμοποιούσαν κυρίως το ξύλο της βελανιδιάς ή της αχλαδιάς, ενώ στο Νέο Κόσμο έκαιγαν ξύλα αγριοκαρυδιάς.

Ιστορία

Η τεχνική καπνίσματος των τροφών χρονολογείται πρίν απο 250.000 χρόνια, σαν ανάγκη επιβίωσης ιδιαίτερα τους κρύους μήνες του χειμώνα όταν τα θηράματα σπάνιζαν.

Η μέθοδος εφαρμόσθηκε κατ' αρχήν στο κρέας και επεκτάθηκε στα ψάρια.Οι λαοί που ζούσαν κοντά σε ποτάμια, λίμνες και θάλασσες έγιναν "μάστορες" στο κάπνισμα του σολωμού (Σκωτσέζοι), του οξύρρυγχου (Ρώσοι), του χελιού και του τόνου (Ιάπωνες. 

Με την εμφάνιση των ψυγείων η μέθοδος καπνίσματος ως συντήρηση των τροφών μειώθηκε. Σήμερα το κάπνισμα των τροφών γίνεται επιλεκτικά σε διάφορες περιοχές όταν θέλουν να αποδώσουν ιδιαίτερη γεύση σε αλλαντικά, κρέατα, ψάρια. 

Food smoking, smoked foods